Er zijn vast velen onder u die de beginjaren van de punk - eind jaren zeventig - nog bewust hebben meegemaakt. Die het rauwe ‘Un-be-schreib-lich-Weib-lich!’ nog kunnen scanderen uit het gelijknamige opzienbarende protestlied van Nina Hagen. Uit West-Berlijn toen nog. Een schreeuw voor het zelfbeschikkingsrecht van vrouwen en op abortus. Een krachtig muzikaal signaal van de feministische golf die net was begonnen. Volgens schrijfsters Saskia Noort en Stella Bergsma komen er steeds meer barstjes in het glazen plafond van het feminisme omdat steeds meer conservatieve geluiden opduiken die het dameslijf willen bepalen en beperken. Tijd voor literair tegengas. Tijd voor hen en een aantal gastschrijvers en drie muzikanten Unbeschreiblich Weiblich te zijn.
