De Tukker aller Tukkers beschouwt vanuit zijn woonplaats Diepenheim de capriolen van de menselijke levensvorm en zet dat op podia – ‘onveilige werkplekken’, stelt hij – in het spotlicht. Sarcastisch grijnzend, altijd snoeihard en confronterend. Zijn humor is nietsontziend, moraalridders zijn bij hem aan het verkeerde adres, fatsoensrakkers kunnen beter een blokje omlopen. Voor alle anderen en aanhangers van het vrije woord: met De Zieke Geest is het volgens Theaterkrant anderhalf uur heerlijk genieten, grinniken, schateren en besmuikt lachen. De rode draad is ‘we doen maar wat’. Dertig miljoen zaadcellen rennen naar een eitje, eentje is het eerst, er komt een mens van en daarna gaan we gedrag vertonen. Dat kan aardig uit de hand lopen.
